به نام خدا و با سلام و ضمن تشکر از دوستان سایت برای انتخاب این وبلاگ به عنوان برگزیده  قسمت دوم سخنان امام حسین (ع) درباره پیامبر اسلام تقدیم می شه:

هرگز قاه قاه نخندید. اما همواره تبسم بر لب داشت. ظاهر و باطنش با مردم یکی بود. در خلوت و جلوت یک شخصیت داشت . بر خلاف من و ما. همواره بخش مهمی از وقت خود را به طور ثابت به مردم و امت برای حل مشکلات آنان و کمک به مردم اختصاص می داد. (فمنهم ذوالحاجه و منهم ذوالحاجتین و منهم ذوالحوائج) بعضیها یک مشکل داشتند. دیگری دو تا مشکل داشت . یکی دیگر هزار مشکل. پیامبر برای همه صبور بود. (فیتشاغل بهم ) پیامبر یک شغل  اصلی داشت و آن خدمت به مردم بود. یک انسان گرا به معنای واقعی کلمه . منتها در مسیر افکار و اهداف توحیدی و الهی بود.

پیامبر می فرمود: (ابلغونی حاجه من لا یقدر علی ابلاغ حاجته ) این تعبیر بلند و زیبایی است. بارها می فرمود: صدای کسانی را که صدایشان به من نمی رسد به من برسانید و هرکس صدای مطالبات مردم را به مسئولان و به حاکمیت برساند اهل بهشت است. هر کس خبر حقوق پایمال شده ای را به حاکمان برساند در قیامت که پای همه خواهد لرزید پای او نمی لرزد. (ثبت الله قدمیه یوم القیامه) یعنی مشکلات مردم را به گوش تصمیم گیران جامعه برسانید . در واقع مشکلات مردم و حقوق پایمال شده مردم را به آستان حاکمیت برسانید.

رفتار پیامبر در جامعه با مردم چگونه بود؟ سیدالشهدا می فرماید: بنای پیامبر بر دوستی و جذب و وحدت و محبت و الفت با مردم بود نه ایجاد نفرت . (کان یولفهم و لا ینفرهم ) صفت او این بود که مردم را به الفت و دوستی می خواند. مردم را متنفر نمی کرد.

عید مبعث پیامبر اسلام ( که جانم فدایش باد) بر همه شما مبارک باد.

قسمت اول از برخی رفتارهای پیامبر:

امام حسین (ع) درباره پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) می فرماید:
پیامبر (دائم الفکر) بود. همیشه در تفکر بود. هرگز از فکر کردن خسته نمی شد. (متواصل الاحزان) بود. یعنی همواره د رغم شیرین باوقاری فرو رفته بود  ومعلوم می شد که غم متصلی است و بخش اعظم این غم، در دل پیغمبر است. حال آنکه معمولا بر لبش لبخند جاری بود . اما غم سنگین و ریشه داری در دل با او بود. آیا غم ناشی از درک یک حقیقت بزرگ بود؟ غم مردم بود؟. (و لیست له راحه) هرگز پیامبر را بی غم و بی دغدغه نمی دیدم. همیشه دغدغه چیزی را داشت.
(طویل السکت) بود. پیامبر اهل سکوتهای طولانی بود. (لایتکلم فی غیر حاجه) جز وقتی که لازم و مفید بود سخن نگفت. بنای پیامبر بر سکوت بود. الا وقتی که حرف زدن ضرورت و فایده ای می داشت و باید حقیقتی را آشکار می کرد. یا باید از عدالتی دفاع می کرد. در برابر منکر یا بی عدالتی برمی آشفت و مشکل کسی را حلم می کرد و الا ساکت بود.

سپس می فرماید که او (لین) و اهل مدارا بود . اما تو خالی و جافی نبود. در عین حال ترسناک هم نبود . پیامبر همیشه در بین ما حرمت و ابهت داشت اما هیچ وقت از او نمی ترسیدیم. نعمت هر چند اندک نزد او بزرگ بود. بدِ هیچ چیز و هیچ کس را نمیگفت. هرگز برای امر دنیوی و برای منافع خود عصبانی نشد. در مورد حقوق شخص خود اهل گذشت بود اما در مورد حقوق مردم – حق الناس یا حق الله – ایشان فوری برمی آشفت و موضع می گرفت و وقتی غضب میکرد خشمش خشم شخصی و مادی نبود. خشم عقیدتی بود خشم برای مردم بود خشم برای عدالت بود و وقتی خشم میکرد (لم یقم لغضبه شی ء حتی ینتصر له ) تا باطل و ظلم را به زانو در نمی آورد از پا نمی نشست و می ایستاد تا به هر قیمتی حقیقت را بر کرسی بنشاند.

در پناه حق باشید.
منبع: محمد (ص) پیامبری برای همیشه . حسن رحیم پور ازغدی ص 29 و 30

به نام خدا .  شهادت امام موسی بن جعفر (که جانم فدایش باد ) را تسلیت عرض میکنم.

معمولا تصور اشتباهی از چهره و قامت ائمه،‏ رفتار و منش ائمه در ذهن ما جای گرفته است. وقتی از اهل بیت سخن گفته می شود به جای اینکه ذهن ما به روح پاک و ملکوتی و الهی آنان متوجه شود، به ظاهر آنان گرایش پیدا میکند.

ظاهر اهل بیت ، نوع پوشش آنان، شبیه مردم عادی دوران خودشون بوده. نمی دونم چرا وقتی نام اهل بیت برده می شه. فوری یه انسان نورانی که از شدت نور نمی شه صورتش رو دید،‏ در ذهن ما تداعی میشه. در حالی که اون مرد عرب وارد بیت الله الحرام شد و سراغ پیامبر را گرفت. وقتی گفتند یکی از همان چند نفر است. نتوانست بین آنان،‏پیامبر را تشخیص دهد.

یادم نمی ره در مورد زندگی امام رضا (علیه السلام ) که مطالعه میکردم به این نکته برخوردم که وقتی امام رضا می خواست نماز عید را آغاز کند و از منزل خارج شد ، دست خود را به آسمان بلند می کرد و با صدای بلند تکبیر می گفت. و مردم را به حضور دعوت میکرد. اما در سریال امام رضا ، مردی را نشان داد که به آرامی در حال حرکت است و هیچ نمیگوید؟ (که البته به تصور ذهنی ما از اهل بیت بر میگردد)

ظاهر اهل بیت هم همینطور. مثلا در مورد امام موسی بن جعفر ( که جانم فدایش باد ) آمده که مردی بلند قامت ،‏لاغر اندام و سیه چرده بود. و محاسنی انبوه داشت.

آنچه که اهل بیت را از مردم معمولی جدا میکند،‏ ظاهر آنان و نوع پوشش آنان نیست. بلکه روح متصل به معشوق (خدا) و ارتباط با اوست . امامت آنهاست که از دیگران ممتاز می شوند. و عصمت آنان.

نکته دیگر در مورد زندگی امام هفتم این است که این امام همام در سه نوبت مدت 7 سال زندانی کشید، تنها روایت نادری است که 14 سال را بیان میکند. هر چند اسیر گرفتن و به زندان انداختن امام معصوم، یکساعتش هم ظلم بیشماری است. اما حضرت جمعا مدت 7 سال در زندان به سر برد.

منابع: العبد الصالح، تالیف شیخ محمد فاضل المسعودی، انتشارات زائر؛ تحلیلی از زندگانی امام موسی بن جعفر(ع)، محمدباقر شریف قرشی

در پناه حق باشید

به نام خدا و با سلام

تعداد شش تصویر از حرم حضرت معصومه (س) رو برای دوستان گذاشتم. البته کیفیتش پایینه. دوستان عزیز، هر کدوم از عکسها رو که با کیفیت عالی می خواهند با ذکر شماره اش به من اطلاع بدن تا براشون ایمیل کنم.

1

 2 

 3

 4

 5 

 6

در پناه حق باشید.

ابوهاشم جعفری که از اصحاب امام هادی (ع) است می گوید :
وقتی امام هادی (ع) بیمار بود به من فرمود که کسی را برایم به حائر (حرم) حسینی بفرستید تا دعا کند.
ابوهاشم این ماجرا را به علی بن بلال گفت . او گفت : امام هادی (ع) خود حائر حسینی است . یعنی دارای حرمت است.
ابوهاشم باز به نزد امام برگشت و ماجرای دیدارش با علی بن بلال را بازگو کرد. حضرت فرمود: رسول خدا که حرمت او و هر مؤمنی بزرگتر از حرمت خانه خداست کعبه را طواف میکرد و حجرالاسود را می بوسید و خدای سبحان به او فرمان داده بود که در عرفه وقوف کند .
امام با ذکر نکات فوق یادآور شد که این ها جاهایی هستند که خدا دوست دارد در آنجاها یاد شود. من نیز دوست دارم تا در جاهایی که خدا می خواهد خوانده شود برایم دعا کنند.
نکاتی که در مورد این حدیث باید مورد توجه قرار گیرد.
۱. سفارش امام به زیارت امام حسین و  پرداخت هزینه این سفر نشانگر اهمیت ویژه ای است که امام به زیارت امام حسین قائل بود. تا جائیکه زیارت آن قبر مقدس را هم ردیف زیارت خانه خدا قرار داده است. ۲. این سخن امام درحالی است که زیارت قبر امام حسین از طرف دستگاه خلافت متوکل ممنوع اعلام شده بود. امام ضمن بیان تقدس  آن مکان قدسی مخالفت خود را با این حرکت دستگاه خلافت ابراز داشت. و با وجود ممنوعیت زیارت . یاران و مردم را به زیارت امام حسین تشویق می نمود.

منبع :  فرهنگ جامع سخنان امام هادی (ع)  ص ۴۷۵ . پژوهشکده باقرالعلوم - قم