90/6/3
12:54 ص
چند شهری که من در استرالیا بازدید کردم، همگی دارای مکانی به عنوان «نماد کشته شدگان استرالیا» بودند. که نشانگر احترام به کسانی بود که به خاطر وطنشان، جانشان را در جنگها از دست داده اند. این نمادها در بهترین مکان شهر و معمولا در درون فضاهای سبز و بسیار زیبا، ساخته شده است و معمولا بر بالای بلندی قرار دارد. در اطراف این ساختمان، توضیحاتی در مورد تعداد کشته شدگان و جنگهای مختلف نوشته شده است. در مورد جنگ در افغانستان بر علیه تروریسم! نیز نوشته شده که این جنگ همچنان ادامه دارد!.
اگر یکی از 1500 سرباز استرالیایی که در افغانستان به سر می برند، کشته شود، مراسم تشییع و تدفین باشکوهی با حضور شخصیتهای لشکری و کشوری برگزار شده و در رسانه ها پوشش خبری گسترده می یابد.
وقتی وارد ساختمان می شوی، افرادی را می بینی که با لباس فرم به شما خوش آمد گفته و در صورت تمایل شما، اطلاعاتی در مورد کشته شدگان ارائه می کنند.
یک روز با یکی از دوستان که کلاهی بر سر داشت وارد این ساختمان شدیم. به محض ورود یکی از کارکنان آنجا با خوشرویی تذکر داد که به احترام کشته شدگان، کلاه خود را بردارید.
این همه احترام و بزرگداشت برای کسانی است که به ناحق و به نام مبارزه با تروریسم در امور سایر کشورها دخالت می کنند. اما ما در راستای زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدای عزیزمان که جان خود را فدای اهداف بلند اسلامی نموده و برای حفظ دین و مذهب و تمامیت ارضی و استقلال کشورمان از هستی خود گذشتند، چه کرده ایم!
به نام خدا. طلبه ام. چندین ساله که کارهای پژوهشی انجام می دم. دو کتاب درباره شیخ محمد عبده و شیخ محمدجواد مغنیه و کتاب مأخذشناسی پیشگیری از جرم، چهل حدیث گلهای آفرینش و حدود 30 مقاله نتیجه فعالیتهای پژوهشی ام می باشد.