قسمت سوم از ویژگیهای پیامبر اعظم(ص) از منظر امام حسین(ع):
(و یکرم کریم کل قوم و یولیه علیهم ) در هر شهری و جامعه ای آنانی را که اهل کرامت بودند. شخصیت داشتند و نزد مردم محترم بودند . انسانهای سالمی بودند . آنها را می یافت و بر مردم می گماشت . حاکم بر آن شهر و جامعه می کرد.
(کان یحسن الحسن و یقبح القبیح) هر گاه ارزش و ضد ارزشی را می دید قطع نظر از اینکه از چه کسی سر زده . ارزشها را پاس می داشت و در برابر ضد ارزشها موضع می گرفت. بررسی نمی کرد که این کار خوب را قوم و خویش و دوست و رفیق ما کرده یا دیگری تا بعد عکس العمل نشان بدهد. بلکه هر جا و از هر کس عمل درستی می دید واکنش درست نشان می داد و تشویق میکرد. (یقویه) تقویتش میکرد و از هر کس ولو نزدیکترین کسانش خطا یا خیانت و عمل زشتی می دید منکری می دید . سوء استفاده و بی عدالتی می دید موضع می گرفت. (کان یقبح) یعنی تقبیح می کرد (و یهون) یعنی او را خوار می داشت .

پیامبر (معتدل الامر) بود . اهل اعتدال بود در هیچ کاری اهل افراط و تفریط نبود. با فضیلت ترین افراد نزد پیامبر کسی بود که بیش از همه به مسلمانان و مردم خدمت میکرد. هر کس به مردم خدمتگزارتر بود نزد ایشان هم شانش بالاتر و احترامش بیشتر بود. می دید که چه کسی به مردم به ویژه محرومین خدمت می کند. اورا بیشتر تکریم میکرد و بزرگ می داشت . ملاکش برای نزدیکی و دوری به افراد خدمت به مردم و مسلمانان بود.

در پناه حق باشید