وقتی به شهر کانبرا پایتخت استرالیا رفتم، بازدید از کتابخانه ملی یکی از اولویت ها قرار گرفت. گزارشی کوتاهی که در پی می آید وضعیت این کتابخانه را نشان می دهد.
مثل همه کتابخانه های استرالیا، استفاده از آن، نیازی به عضویت ندارد. در تالار مطالعه، تعداد قابل توجهی رایانه وجود دارد که متصل به اینترنت پرسرعت می باشد. هر ده رایانه متصل است به یک پرینتر. در صورتی که بخواهی از خدمات پرینت و یا کپی استفاده کنی، نیاز به یک کارت اعتباری داری که می توانی از کتابداران مستقر در تالار تهیه کنی. هر میزانی که بخواهی می توانی اعتبار تهیه کنی. پس از تهیه این کارت، می توانی اطلاعات مورد نظرت را از طریق پرینتر به چاپ برسانی. قبل از چاپ، شماره روی کارت را در سیستم کنار پرینتر، تایپ می کنی و ضمن کم نمودن هزینه پرینت، اجازه فعالیت پرینتر صادر می شود. دستگاه های کپی نیز، در این تالار وجود داشت و افراد مراجعه کننده خودشان کار کپی را انجام می دادند و هزینه را از طریق همین کارتها پرداخت می کردند.
نکته ای که برای من جالب بود، استفاده های عجیب از رایانه های موجود در تالارها بود. وقتی از مسیر عبور کردم و نگاه به نوع فعالیت های مراجعه کنندگان کردم، برخی را دیدم که در حال تماشای رقص هستند از طریق اینترنت و دیگری مشغول بازی های اینترنتی و دیگری مشغول تماشای فیلم و فرد دیگر درگیر چک کردن ایمیل و البته تعدادی نیز سایتهای ظاهرا علمی را باز کرده بودند. گویا در استرالیا همه این ها را محمل های اطلاعاتی قلمداد کرده و کتابخانه ها، این گونه سرویس دهی را وظیفه خود می دانند.
من فکر می کنم اگر میزان مطالعه و مراجعه به کتابخانه و استقبال از فضاهای مطالعاتی، اینگونه سنجیده شود، ملاک خیلی مناسبی نباشد. به عبارت دیگر اگر این امکانات به این شکل در کتابخانه های ما عرضه شود، آمار مراجعه به کتابخانه ها خیلی بیشتر از استرالیا خواهد بود.  
بگذریم من بلیط برگشت از کانبرا به ملبورن را در همین کتابخانه پرینت گرفتم. و احتمالا سهمی در تعداد مراجعه به کتابخانه ملی استرالیا را به خود اختصاص دادم.