اگر چه از نظر حس شاعرانه اصلا اشکالی نداره که به حضرت زهرا(که جانم فدایش باد) گل یاس اطلاق بشه. اما برخی فکر می کنن این مطلب مستند روایی هم داره. به روایت زیر دقت کنید:‏
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص رَائِحَةُ الْأَنْبِیَاءِ رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ رَائِحَةُ الْحُورِ الْعِینِ رَائِحَةُ الْآسِ وَ رَائِحَةُ الْمَلَائِکَةِ رَائِحَةُ الْوَردِ وَ رَائِحَةُ ابْنَتِی فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ الْآسِ وَ الْوَرْدِ .....(1)
بوی معنوی پیامبران، بوی «به» است و بوی حورالعین بوی آس و بوی ملائکه بوی گل سرخ و بوی دخترم فاطمه زهرا بوی به و آس و گل سرخ است...
«آس» نام عربی درخت «مُورد» است که درختی شبیه انار می‌باشد و برگ‌های آن بوی خوشی می‌دهد و گل سفید رنگ و خوشبویی نیز دارد.(2)

پاورقی:
1. مستدرک الوسائل، ج 16، ص 399
2. طب اسلامی، مصطفی نورانی، ج2، ص 36.