اینجا منطقه سنت کیلدا در شهر ملبورن است. منطقه ای که اکثر یهودیان را در خود جای داده است. و تصویر زیر نمایی از کتابخانه است. قفسه های متحرک و البته کوتاه که هر کدام چهار ردیف دارد. 

نقی نامی که فخر آسمان است / تلفظ کردنش حظ دهان است / امام قد بلند ماه رویی / که جد حضرت صاحب زمان است / به کوری دو چشم آن حقیری / که از فرط حقارت، بد دهان است / به هر دیوار این دنیا نوشتم / نقی ، زیباترین نام جهان است. 

اگر چه بی آبرویی هتاکان به اهل بیت علیهم السلام واضح است و مومنین در برابر خباثت ها، خیلی خوب موضع گرفتند. اما دلم نیامد این شعر زیبا که از عمق ارادت و عشق برآمده است را ارائه نکنم. 

راننده بی خیال این ماشین، روی سبزه و چمن های پیاده رو ماشینش را پارک کرده است. شاید به خاطر این است که خیابان های این محله خلوت هستند. شاید هم به دلیل است که این چمن ها خودرو هستند و کسی به آنها رسیدگی نمی کند که دلش برای از بین رفتنش بسوزد. اینجا ملبورن است و فصل پاییز، تا دلت بخواهد باران می بارد.

یکی از قوانین راهنمایی و رانندگی که برای من جالب بود، اجباری بودن پوشش برای وانت بارها بود. در صورتی که راننده ای تخلف می کرد، حتما جریمه می شد.  

همین طور که از خیابان ها و محله های شیعه نشین، مخصوصا فارسی زبان عبور می کنی، تصاویری نظرت را جلب می کند. تصویری که می بینید فروشگاه کوچکی است در شهر ملبورن. اگر دقت کنی یوسف پیامبر را می بینی در ملبورن و همچنین مختارنامه را، ملک سلیمان را و ناسپاس را. همچنین هیئت منتظران اباصالح را که مخصوص اردو زبانان است. 

شما فکر می کنید که تابلوها خیلی تمیز بود در استرالیا؟ من مواردی رو دیدم که این ذهنیت رو به هم می زد. مثلا عکسی که می بیند مربوط می شه به ملبورن واتر، در منطقه دندینونگ ملبورن. البته کسی که خط خطی کرده این تابلو رو یه ذره انصاف داشته در قسمتی که نوشته ای نداشته ابراز وجود کرده. 

وقتی بعد از سه ماه دوری از وطن اسلامی به ایران برگشتم، دوستان محبت می کردن تماس می گرفتند یا پیامک ارسال می کردند. بهترین و دقیق ترین پیامکی که دریافت کردم این بود: «به سرزمین مقدس اسلامی خوش آمدید». شاید فکر کنید که واقعا کشور ما اسلامیه؟ طبق فرمایش حضرت امام و حضرت آقا، هنوز ما در مسیر حکومت اسلامی قدم بر می داریم. اما همین مقداری که از اسلام اجرا می شه فقط و فقط در کشور ما ایران هست. به محض اینکه پایت را بیرون از ایران می گذاری. نه! هنوز بر فراز آسمان ایران هستید، مشروبات الکلی در هواپیما به شما تعارف می کنند. وقتی به فرودگاه دوحه یا دوبی می رسی. اصلا باور نمی کنی که اینجا کشوری اسلامی باشد! من در فرودگاه دوحه همان را دیدم که در فرودگاه ملبورن دیدم. هیچ فرقی با هم نداشتند. البته فرودگاه ملبورن از نظر تجهیزات و وسعت پیشرفته تر از فرودگاه دوحه بود. همین. هیچ کشور به اصطلاح اسلامی پیدا نمی کنید که ذره ای از احکام اسلامی در آن جاری باشد. اصل جدایی دین از سیاست همه جهان را گرفته است و این کشور اسلامی ایران است که احساس می کنی به سمت اسلامی شدن در حرکت است. و این حرکت روح خدا است که همچنان ادامه دارد و مردم کشورهای دیگر را هم بیدار ساخته است. به امید روزی که این زمینه سازی ظهور تکمیل و چشمان ما به صورت و سیرت حضرت حجت سلام الله علیه متبرک شود. 

این عکس رو یه روز بارانی گرفتم. منطقه داکلند در شهر ملبورن. مسأله ای که توجهم رو جلب کرد این بود که کناره های خیابان ها رو منعطف می ساختند. منظورم اینه که به حالت قوس مانند می ساختند که زود نشکنه و باعث آسیب جدی هم نشه اگر باهاش برخورد کنی. 

با یکی از ایرانیان مومن و معتقدی که در ملبورن سکونت داشت، ارتباط دوستی برقرار شد. یک روز یکشنبه که تعطیل رسمی است در استرالیا، به چند مسجد سر زدیم و بازدیدی انجام دادیم. تصاویری که در این نوشته آوردم از این مساجد است.

به هر حال در نظام های شهری، گاهی نیاز می شه که کوچه ها به شکل بن بست در بیان. مهم اینه که کوچه بن بست با مشکلات فراوان روبرو نشه و اگر کسی واردش شد بتونه برگرده. مخصوصا اگر با وسیله نقلیه وارد بن بست شده باشه. در شهر ملبورن بن بست های نسبتا زیادی رو دیدم. اما به  گونه ای ایجاد شده بودند که مشکلی ایجاد نکنه. و دور زدن ماشین ها درش آسون باشه. 
درسته که بن بست ها در شهر ملبورن به خوبی تعبیه شدند و درد سر کسی که واردش می شه خیلی کمه. اما مردم استرالیا با بن بست های اخلاقی و معنوی چه می کنند؟