با سلام و تبریک عید نوروز گذشته و تبریک میلاد پیامبر اعظم (ص) و امام جعفر صادق (ع)

در یکى از مجالس که به یاد اهل بیت برگزار شده بود و برنامه «ختم صلوات» هم برگزار بود، سخنران مجلس ضمن بحث پیرامون «عطر صلوات»، خاطره زیر را نقل کرد:
یکى بار که آخوند ملاعلى همدانى - رحمت و رضوان خدا بر او باد - میهمانى عمومى داشتند، مردم گروه گروه به خدمتش مى‏رسیدند و آن عالم وارسته، براى هر فرد یا گروه تازه وارد، از جا بلند مى‏شد و با برخى مصافحه مى‏کرد و عده‏اى را هم به اقتضاى وضع و حال، در آغوش مى‏گرفت و از میهمانان خود، پذیرایى مى‏کرد. در این میان، چند نفر وارد مجلس شدند و یکسره تا نزدیک مرحوم آخوند ملاعلى پیش رفتند و با او، روبوسى کردند. مرحوم آخوند ملاعلى به یکى از آنها گفت: بعد با شما کار دارم و بعد همگى مى‏نشستند.
هنگام رفتن، فرد موردنظر به آخوند ملا على گفت: مى‏خواهم از محضرتان مرخص شوم؛ اگر امرى هست، بفرمایید. آخوند ملاعلى به او گفت: از عطرى که به خود زده‏اید، مى‏خواهم و چنان که نشانى بدهید که آن را تهیه کنم، متشکر مى‏شوم. فرد مورد نظر با فروتنى گفت: سرورم! من عطر نزده‏ام. آخوند ملاعلى گفت: اما بوى خوش و رایحه دل‏انگیزى دارید! فرد معطر گفت: آرى، این رایحه دل‏انگیز، عطر صلوات بر محمد و آل محمد محمد است و ماجراى شیرینى دارد؛ آخوندملاعلى، خواستار نقل آن ماجرا شد و او گفت:
شبى در عالم رؤیا، خود را در مجلس بزرگ و با شکوهى دیدم که از جمعیت موج مى‏زد. پیامبر اعظم‏صلى‏اللّه‏علیه‏وآله سخنرانِ آن مجلس با شکوه بود. سکوت مطلق، بر آن مجلس حاکم بود و همه حاضران، به سخنان آن حضرت گوش مى‏دادند. ناگهان آن حضرت، سخنان خود را قطع کرد و از جمعیت حاضر در مجلس پرسید: چه کسى از شما زیاد صلوات مى‏فرستد؟ در میان آن جمعیت انبوه، از کسى صدایى برنخاست؛ این جانب نیزبا این که با ذکر شریف صلوات مأنوس و اکثر اوقات، بدان مترنم بودم، خود را مصداق وصف «زیاد» نمى‏دانستم و از شرم و حیا، سکوت کردم. آن حضرت، سؤال خود را براى بار دوم و سوم نیز تکرار کرد؛ ولى باز هم کسى چیزى نگفت. در این موقع، آن بزرگوار مرا به اسم صدا زد و به خدمت خود فراخواند. من به احترام آن حضرت و جهت اطاعت از دستور وى، بى‏درنگ از جا بلند شدم و از میان آن جمعیت فراوان، خود را به وى رساندم. آن حضرت، مرا در آغوش گرفته، فرمود: شما زیاد صلوات مى‏فرستید و لب‏هاى مرا بوسید و با همان بوسه وى، این بوى خوش که در حقیقت عطر صلوات است، با من همراه شده است. اللهم صل على محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

به نقل از نشریه آیینه شماره 16.