بدون مقدمه و بدون نتیجه گیری دو روایت از امام هادی (که جانم فدایش باد) می نویسم. اظهار نظر یادتون نره.

روایت اول:

امام در جواب مردی که از متعه سوال کرد فرمود: هی حلال مباح مطلق لمن لم یغنه الله بالتزویج، فلیستعفف بالمتعه فإن استغنی عنها بالتزویج فهی مباح له اذا غاب عنها ( الکافی / 5 / 452 / ح 2)
یعنی: ازدواج موقت برای کسی که به واسطه ازدواج از نیازهای جنسی بی نیاز نشده باشد، حلال و مباح است و هیچ گونه قیدی ندارد. پس اگر ازدواج نکرده است (و نیازهای جنسی آزارش می دهند) عفت خود را با ازدواج موقت حفظ کند (و گرفتار ارتباط های بی حد و مرز نگردد) اما مردی که همسر اختیار کرده است،‏ در صورتی که دسترسی به همسر خود ندارد،‏ ازدواج موقت برایش مباح خواهد بود.

روایت دوم:‏

امام در نامه ای به بعضی دوستداران خود نوشت: ‏لا تلحّوا علی المتعه، انما علیکم اقامه السنه فلا تشتغلوا بها عن فُرُشکم و حرائرکم فیکفرن و یتبرین و یدعون علی الآمر بذلک و یلعنونا ( الکافی / 5 / 453 / ح 3)
یعنی: به سراغ ازدواج موقت نروید،  به شما سفارش میکنم سنت را به پا دارید و ازدواج دائم نمایید. به خاطر انجام ازدواج موقت ، همسران خود را فراموش نکنید. زیرا آنان کفران نعمت نموده و بیزار شده و برکسانی که این دستور شرعی را داده اند نفرین کرده و ما را لعنت می کنند.