آقای رمضان ترابی از خدام حرم می گه :

شب جمعه ای حدود ساعت 7 مردی را دیدم که دختری را به دوش گرفته بود و سمت ایوان آینه می آمد. ایوان شلوغ بود ، به مرد نزدیک شدم.

- پدر جان دخترت را بذار زمین خودش وارد شه.

مرد با حالت گریه گفت:

- تو درد ما را نمی دانی . این مریض شده و تمام بدنش فلج شده . خواب دیدم به من گفتند که او را ببر به قم حضرت معصومه شفایش می دهد. حالا اگر جایی را می دانید بگویید این دخترا را بگذارم و زیارت بروم .

به مرد کمک کردم دختر را بردیم پایین پا  و پایش را به ضریح بستم . ساعت 8 بود که مرد رفت برای زیارت.  ساعت 5/1 شب من و چند نفر دیگر از خدام در رواق نشسته بودیم که جیغ بلندی را شنیدیم . با عجله خودمان را به ضریح رساندیم . دخترک شفا یافته بود از خوشحالی در حال گریه کردن بود و نمی دانست چه کار باید انجام دهد. مردم دور او جمع شدند و دستش را می بوسیدند.   به دخترک گفتم :

- چطور شفا گرفتی؟

- خواب بودم دو خانم آمدند یکی قد بلند و دیگر قد کوتاه . خانمی که قد کوتاه بود گفت : خدا شما را شفا داده است بلند شو. تو خوب شده ای . گفتم نمی توانم . اما او اصرار کرد . با حالت گریه گفتم نمی توانم. باز هم اصرار کرد. از جای خود بلند شدم و دیدم که خوب شده ام. آن دو خانم از درب پیش رو بیرون رفتند و ناپدید شدند.

منبع: بوستان معصومه (س) ، ص 135 ، انتشارات زائر.