به بهانه این شعر:

اونجا رفتن روی مین که دنیا رو رها کنین؛ درد بی درمون دنیا دوستی رو دوا کنین ؛ اونجا زیر برف و بارون توی سنگرای سرد ؛ اینجا ویلا و تجمل رو دلا نشونده درد ؛ یکی محزون یکی خندون شیوه ی اونا نبود ؛ این طریق نبوی و سیره ی مولا نبود ...  متن کامل:( http://paybast.parsiblog.com)

می خواستی وارد اتوبان قم - تهران بشی، عکس شهدا زینت بخش قسمت فوقانی دکه های دریافت عوارض بود. هر وقت که از اونجا رد می شدی به یاد شهدا می یفتادی. وارد اتوبان هم که می شدی ، گاهی با این گونه تصاویر برخورد می کردی. یه نموره هم که شده شرمگین می شدی. با خودت می گفتی اینها برای چی رفتن جوون خودشون رو دادند!؟

حالا هم وارد اتوبان قم - تهران می شی، قسمت فوقانی دکه های دریافت عوارض پر شده از تبلیغات. تبلیغات اجناس لوکس؟ تبلیغ پرخوری؟ تبلیغ اشرافی خوری؟ تبلیغ تجمل گرایی ؟ وارد اتوبان می شوی، به جای تک تک تصاویر شهدا ، با تبلیغات رنگارنگ و پرجلوه روبرو می شوی؟!

راستی این جایگزینی به چه دلیلی رخ داد؟   گفتند تصاویر شهدا ، تمرکز رانندگان را به هم می زند!؟ و باعث تشدید تصادفات می گردد!!؟؟ گفتند: تصاویر شهدا مردم را افسرده میکند؟؟!!

راستی حالا تمرکز رانندگان به هم نمی خورد؟؟ حالا نشاط زیادی به مردم عرضه میکنند؟؟ باید کسانی که تمکن مالی ندارند این همه جلوه های رنگارنگ را ببینند وحسرت بخورند؟؟

راستی چیزی جز نفع اقتصادی در نظرشان بود؟؟